Tað er mangan ikki fyrrenn nakað verður tikið frá okkum, at vit raka við, hvussu nógv tað hevur havt at týða. Soleiðis man tað kennast hjá fleiri okkara í hesum døgum, nú møti verða avlýst, og vit ikki kunnu leita til okkara andaligu heim, soleiðis sum vit plaga. Vit kenna tað, sum at nakað dýrabart verður tikið frá okkum eina tíð. Men samfelagið, vit hava...
“Tá ið teir hugdu upp, sóu teir ongan uttan Jesus eina”. – Matt. 17,8. Flest øll trúgvandi munnu hava havt onkrar hæddarløtur í andaliga lívinum. Løtur, sum gjørdust serstakar, tí Harrin talaði til hjørtu okkara. Vit vóru kanska saman við øðrum, ið gingu somu leið sum vit. Vit sungu sangir um Harran, hoyrdu Orðið talað og vitnisburðir, sum lívgaðu hjørtu okkara. Vit upplivdu tað sum...
Gud, Tú ert Gud mín, eg søki Teg árla, sál mín tystir eftir Tær, holdi mínum leingist eftir Tær í turrum landi, sum liggur máttleyst, uttan vatn! Sálm. 63,2. Eg var í 2011 niðri í Ísrael saman við sangkórinum í Ebenezer. Tá gistu vit eina nátt í stórum tjaldi í Judaoyðimørk – nakað sunnan fyri Betlehem. Fyri okkum føroyingar, sum eru vanir við “grønar líðir...
Um jóltíðir ferðast ungir føroyingar í hópatali heim til Føroya fyri at vera saman við foreldrum og systkjum. Vit vilja helst vera saman við “okkara” um høgtíðina – hava okkara kæru rundan um okkum. Og tað er væl skilligt, at um jólini ynskja foreldrini at breiða sínar veingir yvir børnini, sum í gerandisdegnum eru búsett so langt burturi. Viðhvørt hendir tað øvuga: Foreldur koma niður...
Vit eru farin inn í eitt nýtt ár – við tess 365 døgum. Og saman við ársskiftunum komu ynski, metingar, afturlit og heilsanir. Men nú – ið nakrir dagar eru farnir, mugu vit nokk ásanna, at langt er frá nýggjársaftans glitrandi fýrverkaríi til vanliga gerandisdagin. Flestu dagar okkara eru vanligir, litleysir dagar. Vit hava vanligar uppgávur í vanligum gerandisdegi. Harumframt eru tað dagar, sum eru...
– nakrar leiðbeiningar. Víst er tað spennandi fyri ein ungan føroying at koma niður til ein bý sum Keypmannahavn. Tí hetta er ein býur við nógvum spennandi tilboðum. Her eru skúlar og skeið, sum kunnu menna teg, og tú kanst fáa nógvar upplivingar, ið tú ikki fært heima í Føroyum. Men vandarnir eru eisini tilsteðar. Keypmannahavn er eisini ein býur við mongum freistingum, sum kunnu...
Tá ið HARRIN lat fangar Zions sleppa heimaftur vóru vit sum tey, ið droyma. Sálm. 126,1. Orðini omanfyri vórðu skrivað um ísraelsfólk, eftir at tey vóru komin heimaftur eftir 70 ára útlegd í Bábel. Her var sannur veitslurómur, eftir at ein long, torfør tíð var av – og nú kundu tey koma heimaftur. Sjómenn, sum hava verið leingi til sjós frøðast um tíðindini, um at “vit sigla...
Tá ið fólk koma niður til Keypmannahavnar í sjúkraørindum, er tað rættiliga vanligt, at onkur annar er við í ferðini – ein fylgjari, sum tað stundum verður nevnt. Ofta er tað ein hjúnafelagi, ein dóttir ella sonur – ella bara ein góður vinur, sum vil stuðla sjúklinginum. Hetta er ein vøkur sjón, tí hetta boðar frá umsorgan fyri okkara næstu ella kenningum. Vit hava øll...
“Eg eri við í Guds heri og stríðist fyri sannleikan” Soleiðis ljóða fyrstu reglurnar av einum sangi, vit í mong ár hava sungið saman við børnunum. Spurningurin er so, um hesin einfaldi stríðssangur avspeglar ein veruleika í lívi okkara. Eg hevði ein verfaðir, sum gekk fattur sum ein hermaður.Gongulagið boðaði frá, at hann hevði verið í militerinum. Hann hevði eisini verið bretskur hermaður í tveimum...