Category: ORÐIÐ

Trygdin í Kristusi

“Seyður mín hoyrir rødd mína, Eg kenni Hann og hann fylgir Mær. Og Eg gevi honum ævigt lív. Hann skal aldri í allar ævir fortapast, og eingin skal ríva hann úr hond Míni”. Johs. 10. 27-28.Ein eldri maður í Føroyum, sum eg kendi væl, tosaði einaferð við ein yngri, trúgvandi mann um hetta, at kenna seg tryggan í hondum Guds og ikki vera í vanda...

Nýggj hvønn ein morgun

Millum teir lovsangir, vit syngja í Kristnastovu, er hesin ein av teimum afturvendandi. Hetta er ein stuttur sangur við einum versi, sum umtalar náði og trúfesti Harrans. Hann var eisini sungin nýggjársaftans morgun, tá vit nakrar tímar eftir skuldu fara inn í nýggja árið 2024: Óbroytiligur er kærleiki Harrans. Hans náði aldri burt takast kann, hon er nýggj hvønn ein morgun, nýggj hvønn ein morgun,...

At koma heimaftur

Um jóltíðir ferðast ungir føroyingar í hópatali heim til Føroya at vera saman við foreldrum og systkjum. Vit vilja helst vera saman við “okkara” um høgtíðina − hava okkara kæru rundan um okkum. Hetta liggur djúpt í okkum øllum.Boðskapurin, sum knýtir seg til jólini, er ein vøkur og undurfull søga, um hvat Gud gjørdi, fyri at menniskja skuldi koma heimaftur. Harranum okkara longdist eftir at...

HVAGAR STEVNA VIT?

Tað er hugtakandi at síggja føroyskar kappróðarbátar, sum stevna fram móti málinum við fullari ferð. Hvør verður fyrstur á málið? Áralagið, orkan, konsentratiónin – alt telur við. Og ikki minst hetta, at hava eitt vakið eyga við málinum.  Hetta er serstaka uppgáva róðurmansins. Hvørt lítið frávik kann koma at kosta. Í ringum róðararlíkindum á Òlavsøku í Havn er onkuntíð tað hent, at onkur bátur er...

Kall til tænastu

Hesi tankavekjandi orð um kall til tænastu fann eg einaferð í “The Word for Today” – eitt andaktshefti, sum á donskum ber heitið “Et ord til dagen”.  Hesin tekstur  er skrivaður út frá tí, ið stendur í  Ápostlasøguni 13,2, tá ið Paulus og Barnabas vórðu kallaðir til tænastu.  Haldi orðini eru verd at geva gætur og vera her endurgivin, sum eg las tey á enskum:...

Langifríggjadagur

Hetta hendi allarfyrsta langafríggjamorgun fyri einum tveytúsund árum síðan: “Teir fóru nú við Jesusi frá Kaifasi til borg landshøvdingans; tað var tíðliga um morgunin. Sjálvir fóru teir ikki inn í borgina, fyri at teir skuldu ikki verða óreinir, men kundu eta páskalambið.” Í myrkrinum kvøldið fyri vóru Judas, vaktarmenn og tænarar frá høvuðsprestunum og farisearunum farnir við kyndlum og vápnum at handtaka Jesus og fóru...

Tala ælabogans

Er tað ikki so, at tá vit síggja ælabogan, verða vit leidd í huganum aftur til eina kenda søgu, sum vit hoyrdu, tá vit vóru børn. Orðið sigur, at eftir syndflóðina gjørdi Gud ein sáttmála við Nóa og setti ælabogan á himmalin sum tekin um, at hann aldri aftur fór at oyða jørðina við vatni. Hon er umtalað í 1. Mósebók 9,11-17. Ivaleyst munnu vísmenn...

Játtan og fyrigeving

Eg minnist, tá eg sum smádrongur kom at bróta eitt vindeyga nokk so meint í einum húsum í grannalagnum, har vit búðu niðri vid Rættará Havn. Hetta hendi undir spæli saman við øðrum. Eg rann sum ein hvirluvindur burturfrá í vón um, at hetta ikki fekk nakrar avleiðingar. Men onkur hevði sagt frá tilburðinum, og tað kom fyri oyruni á pápa mínum. Hvørja avtalu pápi...

Gævi dagur aldri fór at halla

Hetta eru seinastu orðini í vakra summarsangurin hjá Jens Dam Jacobsen, sum føroyingar mangan syngja saman á fundum og samkomum. Sangurin er eisini ein góð lýsing av einum føroyskum, litríkum hásummardegi, tá alt andar av livandi lívi frá fjøru til fjallatind. Tað er eins og at yrkjarin vil siga: . Gævi, at klokkan steðgaði her. Gævi, at vit klundu fastfryst hesa myndina í livandi líki....

Sál mín hvílir

Viðhvørt verður tosað um um at “hvíla í sær sjálvum”. Og hóast vit helst skilja, hvat tað meinast við, er spurningurin, um ikki hendan orðingin er óheppin. Tí hann reisir spurningin: er tað innan í okkum sjálvum vit skulu finna hvílu? Øðrvísi er við tí hvíluni, sum Jesus veitir teimum, ið trúgva á Hann. Hon botnar ikki í tí, vit sjálvi eru, men í tí,...