Tað var eitt árið, vit vóru og ferðaðust heima í Føroyum, at vit koyrdu vit ein dagin út á Argir, har vit av Argjahamri nutu tað góða útsýnið yvir Havnina. Men tað, sum eisini setti dám á hesa løtuna, var ein ælabogi, sum mestsum breiddi seg yvir býin við føgru litum sínum. Viðlagda mynd var tikin hesa løtuna. Ælabogin førir okkum aftur til eina kenda...
Nýggjárslyfti eru góð, men viðbrekin. Betri er við nýggjársbønum. Tað var hugsan William MacDonalds (1917-2007), sum var kendur, avhildin bíbliulærari úr USA, knýttur til Emmaus Bíbliuskúla. William Mac Donald skrivaði 84 bøkur tilsamans. Tvær av bókunum eru umsettar til føroyskt: ”Hugsa um framtíð tína” og ”Ein leið er heimaftur til Gud.” Báðar hava ein sera tankavekjandi boðskap til trúgvandi. Og rannsakandi er eisini hendan nýggjársbøn...
Men gøtan, ið hini rættvísu ganga, er lík skínandi ljósi, sum verður bjartari og bjartari, inntil hádagur er. Orðt. 4,18 Kendi, vakri summarsangurin hjá Jens Dam Jacobsen, “Dýrd á vík og vág”, er ein góð lýsing av einum føroyskum, litríkum hásummardegi, tá ið himmalin er bláur, og alt andar av lívi úr fjøru í fjallatind. Tá kann ljósið ikki vera bjartari. Vakri sangurin um...
Tað var ein av teimum myrku og stormfullu novemberdøgunum. Eg var til handils í Irma og fekk eyga á ein kassa við páskaliljuleykum til niðursettan prís. Tað var eitt sindur seint á árinum at planta leykir, men tað kann viðhvørt vera eitt sindur ringt at standa ímóti einum góðum tilboði. Eg visti, at teir máttu plantast beinanvegin, so í skýmingini – gird í regnfrakka og...
Gud, Tú ert Gud mín, eg søki Teg árla, sál mín tystir eftir Tær, holdi mínum leingist eftir Tær í turrum landi, sum liggur máttleyst, uttan vatn! Sálm. 63,2. Eg var í 2011 niðri í Ísrael saman við sangkórinum í Ebenezer. Tá gistu vit eina nátt í stórum tjaldi í Judaoyðimørk – nakað sunnan fyri Betlehem. Fyri okkum føroyingar, sum eru vanir við “grønar líðir...
Frá enda jarðarinnar rópi eg til Tín, meðan hjarta mítt ørmaktast. Leið meg til klettin, sum er hægri enn eg! Sálm. 61,3 Tað stendur ein stórur klettur uttan fyri eini gomul hús niðri við Rættará í Havn. Vit, ið vóru smádreingir í fimmtiárunum og búðu har í grannalagnum, høvdu til fragd at klúgva upp á klettin – sum vit eisini kallaðu hann. Tíðin er farin,...
Um jóltíðir ferðast ungir føroyingar í hópatali heim til Føroya fyri at vera saman við foreldrum og systkjum. Vit vilja helst vera saman við “okkara” um høgtíðina – hava okkara kæru rundan um okkum. Og tað er væl skilligt, at um jólini ynskja foreldrini at breiða sínar veingir yvir børnini, sum í gerandisdegnum eru búsett so langt burturi. Viðhvørt hendir tað øvuga: Foreldur koma niður...
Hetta eru seinastu orðini í vakra summarsangurin hjá Jens Dam Jacobsen, sum føroyingar mangan syngja saman á fundum og samkomum. Sangurin er eisini ein góð lýsing av einum føroyskum, litríkum hásummardegi, tá alt andar av livandi lívi frá fjøru til fjallatind. Tað er eins og at yrkjarin vil siga: . Gævi, at klokkan steðgaði her. Gævi, at vit klundu fastfryst hesa myndina í livandi líki....
Vit eru farin inn í eitt nýtt ár – við tess 365 døgum. Og saman við ársskiftunum komu ynski, metingar, afturlit og heilsanir. Men nú – ið nakrir dagar eru farnir, mugu vit nokk ásanna, at langt er frá nýggjársaftans glitrandi fýrverkaríi til vanliga gerandisdagin. Flestu dagar okkara eru vanligir, litleysir dagar. Vit hava vanligar uppgávur í vanligum gerandisdegi. Harumframt eru tað dagar, sum eru...
– nakrar leiðbeiningar. Víst er tað spennandi fyri ein ungan føroying at koma niður til ein bý sum Keypmannahavn. Tí hetta er ein býur við nógvum spennandi tilboðum. Her eru skúlar og skeið, sum kunnu menna teg, og tú kanst fáa nógvar upplivingar, ið tú ikki fært heima í Føroyum. Men vandarnir eru eisini tilsteðar. Keypmannahavn er eisini ein býur við mongum freistingum, sum kunnu...