Nú ið Frelsunarherurin hevur hátíðarhildið tey 100 árini, tey hava virkað í Føroyum, fari eg at leggja greinina innaftur her, sum eg skrivaði einaferð um sangin “Vel vinin besta”. Hesin sangur ljóðaði á norskum á Vaglinum í Havn fyri um 65 árum síðani og varð síðani týddur til føroyskt. Eg man hava verið um 17-18 ára gamal, tá eg – sum so mangan áður –...
Fyrr í ár vóru 20 ár liðin, síðani Smiril Line seldi gomlu Norrønu til OM (Operation Mobilisation). Dagurin, tá yvirtøkan fór fram, var 6. apríl í 2004. Handanin av skipinum fór fram bæði við tíðindafundi og við almennari móttøku úti í Norðhavnini í Keypmannahavn, har umboð frá OM og Smyril Line vóru hjástødd. Henda dagin var rundvísing umborð á skipinum, har fólk frá OM greiddu...
Á í Keypmannahavn er tað gott at kenna kósina, tá vit standa við vegamótið, meðan tey reyðu, gulu og grønu ljósini blunka. Soleiðis eisini á andaligu lívsleiðini – gott at vissa seg um, at kósin er røtt. Tá byrjað varð við verkinum í Kristnastovu, var tað eitt serligt ynski, at tað skuldi vera yngra ættarliðnum til hjálp. At ungir, trúgvandi landsmenn skuldu finna góðan vinskap...
Sangurin “Eg ein nýggjan sang fekk í hjartað” er skrivaður av ensku Joy Webb, sum var offiserur innan Frelsunarherin. Hon var eisini leiðari av sangbólkinum “The Joystrings”, sum í 60unum gjørdust kendir í Onglandi, har onkur av sangunum enntá kom á hitlistan í bretskum TV, sum var óvanligt. Hesin bólkur náddi út til fólkið við evangeliska boðskapinum við teirra frísku og livandi sangum – heilt...
Tá vit undir Føroyaferð okkara nú í september mánaða koyrdu ein túr úr Havn út á Argir, var luftin heldur grá og tað regnaði eitt sindur. Men so fingu vit eyga á ein litríkan ælaboga, sum stóð so hábærsligur yvir stóran part av Havnini. Sera hugtakandi at síggja. Hetta leiddi tankarnar aftur til eina grein, eg skrivaði fyri nøkrum árum síðani, sum kann lesast her:...
Um mánaðarskifti august-september er altíð eitt sindur av spenningi í Kristnastovu, tí tá byrja skúlarnir aftur við nýggjum andlitum millum okkara. Hetta merktist eisini seinasta vikuskiftið – fríggjakvøldið 30. august og sunnudagin 1. september, tá nógv fólk vóru á møti. Tá vóru tey flestu afturkomin, sum hava verið herima í Føroyum í summarfrí, men eisini fleiri nýggj, sum nú fara undir teirra útbúgvingar. Vit vóna,...
Fyri fimm árum síðani – í juli 2019 – var eg við í einum føroyskum ferðalagi í Róm, har eg ikki hevði verið áður. Niðanfyri standandi reglur byrjaðu at kykna, tá eg saman við ferðalagnum hesar dagar vitjaði Vatikanið í Róm, Pæturskirkjuna og onnur forvitnislig støð í býnum. Vit sóu ikki pávan, men tað gjørdi minni. Tí, sum tað stendur í Orðinum, hava vit “stóran...
Fyri knøppum tveimum vikum síðani frættist, at Liss mostir var farin heim til Harran. Liss var 93 ár, nú hon fór. Hon var tann seinasta av teim átta systkjunum , sum vóru børnini hjá Ommu og Abba á Toftum, Sannu og Andriasi Hansen. Mamma mín, sum æt Anna Katrina, vanliga nevnd Tinna, var elst, og Liss var yngst. Liss andaðist sunnudagin ólavsøkudag 29. juli. Jarðarferðin...
Viðhvørt verður tosað um um at “hvíla í sær sjálvum”. Og hóast vit helst skilja, hvat tað meinast við, er spurningurin, um ikki hendan orðingin er óheppin. Tí hann reisir spurningin: er tað innan í okkum sjálvum vit skulu finna hvílu? Øðrvísi er við tí hvíluni, sum Jesus veitir teimum, ið trúgva á Hann. Hon botnar ikki í tí, vit sjálvi eru, men í tí,...
Ein áhugaverdur vitnisburður eftir eitt útimøti á Ólavsøku uttan fyri Ebenezer fyri mongum árum síðani. Niels R. Finsen, sum livdi í tíðarskeiðinum 1860 – 1904, var amtmannsonur og vaks upp í Føroyum. Hann var mettur sum ein stórur slóðbrótari innan heilsuvísind, sum hann eisini fekk nobelheiðursløn fyri, tí hann rakti við ta leking, sjúklingar kunnu fáa gjøgnum ljósviðgerðir. Men tað var nú ikki hann, vit...